Chuck Schumer poddaje się skrajnej lewicy

Czego więc chce Demokrata z Nowego Jorku? Ma nadzieję, że inny izraelski premier poparłby rozwiązanie dwupaństwowe, jakie stawiał opór Netanjahu. Odzwierciedla to nerwicę polityczną rozwijającą się wśród Demokratów, którzy życzą sobie, aby jakiś deus ex machina pozwolił Izraelowi „wygrać” wojnę z Hamasem w sposób, który zminimalizowałby gniew antyizraelskiej lewicy w USA. Jest to głupie co do istoty, a interwencja Schumera może przynieść odwrotny skutek w Izraelu, gdzie w czwartek ostro potępiono ją jako niepożądaną ingerencję. Nie jest oczywiste, że jakikolwiek izraelski polityk pospieszyłby po 7 października z negocjacjami z Palestyńczykami w sprawie państwa, przynajmniej do czasu pokonania Hamasu w Gazie. Pomysł, że Izrael stanowi przeszkodę dla pokoju na Bliskim Wschodzie, a nie irański reżim sponsorujący zastępców terrorystów w całym regionie, jest tak naiwny, że bardziej pasuje do sali wykładowej niż do sali Senatu. Większym problemem jest kapitulacja samego Schumera. Zamiast uspokajać antyizraelską lewicę w swojej partii, on i prezydent Biden powinni starać się im przewodzić. Pierwsza część przemówienia pana Schumera w dużej mierze przedstawiła powody, dla których przyjaźń z Izraelem pozostaje w interesie narodowym Ameryki, oraz jaka stawka dla Izraela w jego wojnie. Choć byłoby to nietypowe dla pana Schumera, byłoby lepiej dla jego kraju, jego partii, Izraela i jego własnej reputacji, gdyby tak zostawił i przestał mówić.